Speelgoedpistool

Je hele jeugd woon je er op tien minuten treinen vandaan, en dan ga je er op je 43ste voor het eerst naar toe. Het Van Abbemuseum in Eindhoven blijkt een museum zoals een museum hoort te zijn: verrassende kunst in een schitterend gebouw. Interactief (bezoekers mogen stukken uit het archief voordragen ter tentoonstelling). Hartelijk personeel. Het eten in het restaurant is lekker en betaalbaar. Een museum om door een ringetje te halen, vind ik. Tot ik in de zaal kom waar een aantal sculpturen van de Amerikaanse kunstenares Rachel Harrison staan: een soort sokkels met gebruiksvoorwerpen erop of ernaast. Een telefoon, een ski, een spiegel en, volgens het informatiebordje aan de muur, een speelgoedpistool. Maar er is nergens een pistool te zien. Ze zullen toch niet dat grote groene geweer bedoelen? Ja hoor, “toy gun” staat er in het Engels. “Gun”, ja, dat kán natuurlijk een pistool zijn, maar ook een revolver, of een bajonet, of een mitrailleur, of een kanon. Of een groot groen speelgoedgeweer. Zou de vertaler van de tekstbordjes hebben zitten suffen, of zou hij gewoonweg niet geweten hebben hoe de kunstwerken eruit zagen die hij moest beschrijven? Zodat hij moest gokken? Ik denk toch eerder aan suffigheid. Want de voorwerpen op een andere sculptuur staan omschreven als “hamer met kunstmatige citroen”. Op de website van het Van Abbe staat gelukkig gewoon “plastic citroen”. En “speelgoedgeweer”.