Siddharta Mukherjee
Het was, als ik me goed herinner, voor het eerst dat ik een internationaal vermaard persoon ging interviewen. Het moest in het Engels, wat voor geen van ons beide de moedertaal was, maar hij, Siddharta Mukherjee, arts en schrijver van Keizer aller Ziektes, woont al zijn halve leven in Amerika en sprak die taal toch heel wat vlotter dan ik. Al die jaren Engels aan de universiteit leken even helemaal voor niets, ik voelde me een hakkelaar en een stuntelaar. Toen ik later de geluidsopnamen hoorde, bleek dat eigenlijk reuze mee te vallen. Behalve een Australisch accent dat ik niet kon thuisbrengen, bleek ik aardig uit mijn woorden te komen. Mijn gevoel klopte dus niet met de werkelijkheid. Of misschien, op een dieper niveau, toch wel. Want stiekem weet ik wel zeker dat de taal afstand heeft geschapen. Ik zou, als we in het Nederlands hadden kunnen spreken, sneller, alerter gereageerd hebben als een antwoord me niet helemaal beviel, ik zou stembuigingen scherper geïnterpreteerd hebben en makkelijker hebben durven zwijgen als dat nodig was. Al was dat laatste, een zekere gehaastheid, vooral te wijten aan de korte tijd die me was gegeven voor het interview: een half uur. Ik was de laatste van een lange rij interviewers die Mukherjee die middag had afgehandeld. Hoe vriendelijk en beleefd hij ook was, ik kon de associatie met Jacques Brels chanson Au suivant, over een een rijdend bordeel waar een enorme rij wachtende soldaten aan de lopende band wordt afgewerkt, niet onderdrukken.
Het interview met Mukherjee is verschenen in Kracht. Je kunt het hier lezen.
Heb het boek niet gelezen, wel heb ik enige artikelen van Siddhartha Mukherjee bekeken, zoals het artikel Do Cellphones Cause Brain Cancer?( New York Times13-4-2011). Het is duidelijk dat deze man de mobiele industrie vertegenwoordigd. Men koopt het boek omdat men wil horen wat men wilt horen.
De man is geboren in India, als een dergelijk man de gevolgen van straling door microgolven niet serieus neemt, zal hij ook asbest niet serieus nemen. In zijn geboorteland is asbest namelijk legaal. India heeft een groot probleem en dat is asbest.
Als hij iets wilt doen tegen kanker dan dient ie te beginnen in zijn geboorteland om de autoriteiten aldaar te overtuigen dat asbest een kankerverwekker is!!!
De man is gewoon in mijn ogen op zoek naar roem en faam, een nieuwe gepositioneerde stroman voor de draadloze industrie. India heeft de meeste export van doktoren, geen hoor je of een gezamenlijk geluid over de problematiek rond asbest in hun land. Het gaat alleen maar om geld verdienen. Siddharta Mukherjee heeft het over oude koeien als roken, als je nu iets wilt aanpakken dan dien je de microgolf industrie aan te pakken. Als hij 50 jaar geleden was geboren zou hij juist een persoon zijn die zou zeggen, we weten nog niet of roken schadelijk voor de gezondheid zal zijn!!
https://www.youtube.com/watch?v=aqIc0cirf4w