Hij staat bekend als een aimabel mens, Marten Oosting, v/h Nationale Ombudsman, v/h voorzitter van de onderzoekscommissie vuurwerkramp Enschede, en scheidend voorzitter van KWF Kankerbestrijding. Maar ook als iemand die zelden of nooit iets over zijn persoonlijke leven vertelt, zodat weinigen buiten de eigen intieme (familie-)kring hem echt kennen. Of ik dus voor het KWF-magazine Kracht maar een interview met hem wilde maken waarin hij “als mens” naar voren kwam, met zwakheden en al. Dat moest, met mijn human interest-ervaring (en mijn charmes) toch niet zo vreselijk moeilijk zijn. Als je op de juiste knoppen drukt, praat uiteindelijk iedereen graag over zichzelf, wist ik. Nou, Oosting mooi niet.
Het is uiteindelijk gelukt om – in een drie uur durend gesprek – wat quotes uit hem te persen die hem een menselijk gezicht konden geven, maar vraag niet hoe. Het ultieme wapen, gaan huilen, heb ik net niet uit de kast hoeven halen ;-). Wel riep ik op zeker moment wanhopig uit:
“Heeft u dan niet één kleine zonde, dat u ‘s nachts de trap afsluipt en een pak chocoladevla leegeet of zo?” “Nee, maar ik houd wel veel van chocola,” zei hij toen. “Ik eet weleens een hele reep achter elkaar op.”
Oosting deed echt zijn best, want hij snapte heus wel dat zo’n afscheidsinterview voor een breed publiek niet alleen maar kon gaan over bestuurlijke perikelen en de ontwikkelingen in de charimarkt. Hoezeer hij van goede wil was, bleek uit zijn mailtje nadat ik hem de tekst ter lezing had toegestuurd: “Ik hoop niet dat het woekeren met de schaarse human interest-ingrediënten te veel hoofdbrekens heeft gekost. […] Over de reep chocola: ik zou er maar een dikke reep van maken, om de met zo veel moeite gevonden ondeugd althans nog enig gewicht te geven.” En een dikke reep is het geworden.
Recent Comments