Garnalenkroketten

Mijn gezelligste vraaggesprek ooit was dat met Marjan Berk voor de laatste Kracht (zie pagina interviews). In haar vaste nis in Bodega Keijzer in de Amsterdamse Van Baerlestraat liet Berk allerlei heerlijkheden aanrukken. “Neem voorál de garnalenkroketjes! Die zijn hier zalig!” Het gesprek waaierde voortdurend alle kanten op, van interviewen (Berk heeft ooit voor het Algemeen Dagblad een serie interviews gemaakt) en journalistieke ethiek naar haar theaterloopbaan en van baptistenkerken en soulfood in New York naar de restyling van het etablissement waar we zaten. “Nog iets eten? Ik betaal, het is voor het goede doel!” Niet eerder was het zo lastig om mijn hoofd te houden bij datgene waarvoor ik was gekomen: een interview. Over nota bene een triest onderwerp: de veel te vroege dood van haar schoondochter. Voor haar tweejarige kleindochter Belle schreef Berk een boek met herinneringen, Boek voor Belle. Het gaat, drie jaar nadat haar moeder overleed aan baarmoederhalskanker, gelukkig goed met de inmiddels vijfjarige Belle en haar broers. En Marjan Berk was blij dat haar boek af was, het had haar veel moeite gekost om het tot een goed einde te brengen zonder sentimenteel te worden, vertelde ze. Dankzij haar prijs in de Lotto vorig jaar (een miljoen) was ze niet alleen gul jegens mij: alles wat Boek voor Belle haar aan inkomsten oplevert, gaat naar KWF Kankerbestrijding.