Mijn interviewobject was Albert Verlinde. Hij had zich bij KWF Kankerbestrijding aangeboden voor een interview, zo begreep ik: zijn vader had kanker. Bovendien had hij een toneelstuk over kanker op de planken gebracht (Als de dood), ook daaruit sprak zijn betrokkenheid bij het onderwerp. Via zijn secretaresse maakte ik een afspraak met hem voor een interview in KWF-magazine Kracht.
Omdat ik tijdens mijn voorbereidingen niets kon vinden over de ziekte van Verlindes vader – in geen enkel interview kwam het aan de orde – en hij zelf onbereikbaar was, belde ik met zijn productiebedrijf V&V. Daar wisten ze van niets. Had Alberts vader kanker gehad dan? ‘De roddelkoning van Nederland loopt niet bepaald met zijn eigen privéleven te koop,’ dacht ik. De dag voor het interview had ik nog altijd geen idee wat voor kanker zijn vader had gehad, of hij nog steeds ziek was en zo ja hoe ernstig (of misschien was hij al overleden?) – dingen die ik minimaal wilde weten vooraf.
Uiteindelijk vroeg ik de secretaresse om raad, zij belde met haar baas en vertelde me even later dat vader Verlinde tien jaar geleden slokdarmkanker gehad en daarvan was genezen. In één adem zei ze dat Albert had gedacht dat het interview over zijn toneelstuk zou gaan en over ‘kanker in het algemeen’, en dat hij geen zin had om ‘het allemaal weer op te rakelen’.
‘Tsja,’ zei ik. ‘Dan hebben we een probleem. De interviews in Kracht zijn altijd persoonlijke verhalen.’
Secretaresse belde opnieuw met haar baas. En daarna weer met mij. De toch wel verrassende boodschap luidde: ‘Albert Verlinde praat per se niet over welke persoonlijke zaken dan ook.’
Ha Brigit,
Wat een gemiste kans zowel voor Albert van de Linde als voor jou!
Er valt natuurlijk genoeg te vertellen, ook naderhand, als iemand kanker heeft gehad en genezen is verklaard. (voor zover dat al mogelijk is).
Recent hoorde ik 2 verhalen van mensen die dachten dat ze genezen waren maar toch moesten constateren dat de kanker terug was gekomen.
Gaat alles verder goed met je??
Ik was vandaag op een bijeenkomst van NVJ 60 + journalisten. eindeloos gelul over pensioenen maar ook een goed verhaal over de essentie van journalistiek. Toch vind ik de FLA bijeenkomsten stukken leuker!!
De Engelse vertaling van mijn Afrika boek vordert gestaag en de kwaliteit van de vertaling is subliem. Nou nog een Engelse uitgever vinden haha. Wel een dingetje!
Werk ze, doe ik ook. groet, Erna