Vorige week was ik met mijn echtgenoot voor een weekje vakantie in New York. ‘Hé, een Human,’ zeiden we geregeld tegen elkaar, als we op straat of in een horecagelegenheid een kleurrijk persoon zagen.

Humans of New York (HONY), het ongoing project van fotograaf Brandon Stanton, die elke dag op Facebook een New Yorker portretteert,  is voor mij het ultieme bewijs dat een goed, indringend interview niet lang hoeft te zijn.

“Do you remember the most frightened you’ve ever been?”
“When I was 21 and I found out my girlfriend was pregnant.”
“How’d things turn out?”
“Pretty damn well.”

Deze tekst (bij een foto van vandaag) is zo sterk dat ie amper beeld nodig heeft. Een puntgaaf mini-interview wat mij betreft.

Toen Stanton begon als fotograaf, maakte hij vooral foto’s van gebouwen en bruggen. Langzamerhand ging hij vaker mensen fotograferen. Nog weer later kwamen daar de citaten en dialogen bij. De laatste tijd worden dat tot mijn vreugde steeds meer echte interviews, hoe kort ook. Nog een voorbeeld van afgelopen week:

“We’d been having a sort of tacit conversation about it for a couple years. Then one day, his sister, who already knew, was teasing him about having a crush on a boy at school. And I heard him say: ‘Well, maybe it’s true!’ So I said: ‘Son, we’ve never really talked about this. Are you gay?’ And even though he was 6’4″, he came over to me, curled up in my lap and just sobbed and sobbed. It was one of the most beautiful moments of my life, actually.”

Het zal vloeken zijn in de kerk van de fotografen, maar who cares nog hoe deze man eruit ziet, met zo’n prachtig verteld compact verhaal?

(Voor wie toch nieuwsgierig is,  is hier de betreffende HONY-posting)