“Ik-je! Ik-je!”

Zo’n beetje alle journalistieke genres heb ik wel beoefend, op één na, de column. Nooit enige ambitie daarin gehad ook. Ik zag mezelf nog eerder een verslag van een voetbalwedstrijd maken dan iets schrijven wat ook maar leek op een column. Misschien omdat ik niet geassocieerd wilde worden met het grote leger would-be columnisten van bedenkelijk niveau. En aan de echt goede zou ik toch nooit kunnen tippen. Maar onlangs overleed mijn schoonmoeder, en op Twitter vertelde ik over de bizarre dingen die je meemaakt als je een poosje dagelijks met de dood te maken hebt. Van alle kanten werd er geroepen: “Ik-je! ik-je!” Nou ja, jullie raden het al. Hier is het te lezen.